Ludlul bēl Nēmeqi
Ny Ludlul bel Nemeqi dia asa soratra isan'ny literatioram-pahendrena tany Atsinanana Akaiky, tany Mesopotamia amin'ny teny akadiana, izay mirakitra ny fitarain'ny olona iray (atao hoe Shubshi-meshre-Shakkan) avy amin'ny fianakavian'olona babiloniana, izay very sitraka teo anatrehan'ny mpanjaka na dia nanana fitondran-tena tsy misy ho kianina.
Io lohateny io, izay avy amin'ny andalana fanombohany, dia midika hoe "Midera ny tompo hendry indrindra aho". Matetika dia atao amin'ny fiteny ankehitriny hoe "Teny irerin'ilay olo-marina miaritra fijaliana" na "Tononkalon'ilay olo-marina miaritra fijaliana" ny lohatenin'io asa soratra io.
Nitaraina amin'ny andriamanitra Marduk i Shubshi-meshre-Shakkan, ka naneho aminy ny tsy fahafantarany ny hevitry ny zavatra mahazo azy alohan'ny hitondrany eo anatrehany ny vavaka ataony mba hampiverina amin'ny laoniny ny momba azy. Rehefa afaka fotoana vitsy taty aoriana dia tonga namonjy an'ilay olona tia vavaka ilay andriamanitra ka nihatsara amin'izay ny momba azy.
Matetika dia ampitahaina amin'ny Bokin'i Joba ao amin'ny Baiboly ity lahatsoratra ity.
Famintinana
Nisy lehilahy iray izay nilaza fa nanana fitondran-tena mendrika sy niaina tao amin'ny fitiavam-bavaka avy amin'ny fianakaviana mbony firazanana, izay very sitraka teo anatrehan'ny mpanjaka, ka noharatsin'ny olona mpanohitra azy sy notsikerain'ny fianakaviany. Ny ampahahy be amin'ny lahatsoratra dia mikasika ny fitantarana ny aretina mahazo ny mpitantara, sy ny fiezahany hanao izay hahasitrana ny tenany amin'ny alalan'ny mpandroaka fanahy ratsy isankarazany. Tsy azony hoe maninona ny mahazo azy izany rehetra izany, nefa nanaja hatrany ny andriamaniny izy, sady ny fitiavam-bavaka ao amin'ny dia tsy misy hokianina. Ny Mesoppotamoiana dia mino fa manasazy ireo tsy tia vavaka ireo andriamanitra tompoiny, ary manome valisoa izay tia vavaka. Noho izany dia tsy azon'ilay mitaraina ny zavatra mahazo azy, satria tsy hitany ny izay adidy tsy vitany. Nanatsoaka hevitra izy fa tsy takatry ny olombelona ny fiheveran'ny andriamanitra, ka zava-miafona tanteraka aminy ny fiheveran'ilay andriapaniny, dia nitohy ihany ny fitokisany ny andriamaniny. Tamin'ny farany dia onena ny mpanompony ny andriamanitra Marduk ka namonjy azy. Tsara fiafarana iolay tantara ary niverina tamin'ilay mpanompon'andriamanitra indray ny fankasitrahana azy sy ny laharam-boninahiny tany aloha.
Fampianarana
Io fitantarana io dia mifanaraka tanteraka amin'ny lalam-pitondrantena mesopotamliana: tsy takatry ny eritreritry ny olombelona ny fiheveran'ny andriamanitra, nefa na dia mahatsapa aza ny tena fa ianjadian'ny tsy fahamarinana, dia tsy tokony hanome tsiny an'ireo andriamanitra ireo fa tokony hanohy ny fitiavam-bavaka sy hatoky azy ireo. Ny fitenenana hoe "olo-marina miaritra fijaliana" amin'ny mpitantara dia azo toherina satria ny fitiavam-bavaka sy ny tsy fahafantarany ny fahadisoany no anamarinany izany, fa tsy amin'ny alalan'ny fahendreny sy ny tsy fananany tsiny. Ny teny farany dia manatena zavatra tsara kokoa, satria matoky ny andriamanitra izy sady resy lahatra izy fa mahalala ny marina izy ireo na dia tsy fantatry ny olombelona aza izany, ka tsy maintsy hoavy hamonjy ny olombelona izay tena mivavaka izy ireo.
Jereo koa
- Lahateny fiarovana ny andriamanitra babiloniana (na Teodikea babiloniana)
- Bokin'i Joba